We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Β​ρ​α​δ​υ​φ​λ​ε​γ​ε​ί​ς​:​Α​ν​ά​φ​λ​ε​ξ​η

by Βραδυφλεγείς:Ανάφλεξη

/
  • Streaming + Download

    Purchasable with gift card

     

1.
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω. Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας, φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο. Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε. Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα. Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά κι η γη μας τόση δα μικρή. Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
2.
Γαλέρα 03:13
Είμαστε τσούρμο αναιμικό σε μια φρικτή γαλέρα που πάνω της ο θάνατος με πείνα αργά θερίζει Ποτέ διαυγή ορίζοντα η αυγή δεν έχει δείξει στο βρωμικο κατάστρωμα πάντα η φρουρά ουρλιάζει Τις μέρες μας τις κλέβουνε σε βρωμερά σανίδια κι είμαστε δούλοι ασθενικοί δεμένοι με αλυσίδα Φεγγάρι πάνω απ τη θάλασσα στον ουρανό τ αστέρια μα πάνω από τα φώτα μας πένθιμο πέπλο πέφτει Αγέλες δούλων ξέσαρκων κωπηλατούν βογγώντας την αλυσίδα σου αν δε σπας πάνω στο κουπί πεθαίνεις Το λοιπόν, σκλάβε, που βογκάς κουπί θα τραβάς αιώνια Κάλλιο στο κύμα θάνατος στη θάλασσα που αφρίζει Κουπί θα τραβάμε ίσαμε το πλοίο στα βράχια να πέσει Ψηλά τις μαυροκόκκινες στο σφύριγμα του ανέμου Κι αν είναι σάβανο άθλιο το αφρισμένο κύμα πάνω απ’ τους μάρτυρες θα βγει της αναρχίας ο ήλιος Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί το κύμα ανεβαίνει, μουγκρίζει βροντές, αστραπές, κεραυνοί χτυπούν τη μοιραία γαλέρα Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί Παλέψτε σκληρά, με καρδιά δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει κι ή θάνατο, ή λευτεριά
3.
Η φάμπρικα δε σταματά δουλεύει νύχτα μέρα και πώς τον λεν το διπλανό και τον τρελό τον Ιταλό να τους ρωτήσω δεν μπορώ ούτε να πάρω αέρα Δουλεύω μπρος στη μηχανή στη βάρδια δύο δέκα κι από την πρώτη τη στιγμή μου στείλανε τον ελεγκτή να μου πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέτα σκέτα Άκουσε φίλε εμιγκρέ ο χρόνος είναι χρήμα με τους εργάτες μη μιλάς την ώρα σου να την κρατάς το γιο σου μην το λησμονάς πεινάει κι είναι κρίμα Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός ξεχνάω τη μιλιά μου είμαι το νούμερο οχτώ με ξέρουν όλοι με αυτό κι εγώ κρατάω μυστικό ποιο είναι τ’ όνομά μου
4.
Το παιδί από την Κρήτη που το λέγανε Κοσμά το δικάσανε μια Τρίτη σε ισόβια δεσμά. Κι ήταν κρύο το φεγγάρι,κρύο αλουμίνιο, σαν τα βράδια του Γενάρη πάνω από τ’ Αγρίνιο. Στο ποτήρι το κρασί του έμεινε ατελείωτο, του ’καναν τα χρόνια χιόνια και το βίο αβίωτο. Παραπεταμένος είσαι, μάγκα μου, σε μια γωνιά, γεια σου, κόσμε σιδερένιε,γεια σου, χάλκινε ντουνιά. Έγραφε σε κάθε τοίχο:Άλλο ένα τετράμηνο, να ’σουνα, ζωή, βροχούλα, να ’μουνα κυκλάμινο. Θάνατος μες στο κορμί του έφτασε ανοιξιάτικα και χτυπούσαν οι καμπάνες ,σαν τρελές νυχτιάτικα. / Αν ήμουν κόρακας, χρόνια διακόσια να ζήσω, δάσκαλος τσίφτης θα πάαινα στην Πίνδο ψηλά, σ' ένα σχολειό, μες στα ζούδια τ' αθώα, βουνίσιο, πέντε γενιές ,σύντροφοι, να σπουδάξω παιδιά. Θα δασκάλευα, σύντροφοι, πέντε γενιές, μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές. Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα, θα τα βάφτιζα αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα. Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, βουνίσια υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια, κι υποδόριες επαναστάσεις, από μία στις έξι τις τάξεις . Είναι κρύο πολύ το φεγγάρι, απάνω απ' τ' Αγρίνιο, όπως λέει το τραγούδι, συντρόφοι μου, σαν τ' αλουμίνιο. Πέντε κίσσες στο μνήμα μου, σαν χαρτορίχτρες γριές, "-Θα ξανάρθεις -μου λέν' - πάλι, Λάμπρο, σε πέντε γενιές!" Θα ξανάρθω, συντρόφοι, σε πέντε γενιές, μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές. Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα, θα βαφτίζω αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα. Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, βουνίσια υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια, κι υποδόριες επαναστάσεις, από μία στις έξι τις τάξεις. Χρήστος Κασίμης, Χρήστος Τσουτσουβής, Μιχάλης Πρέκας, Λάμπρος Φουντας. Χρήστος Κασίμης, Θα ξανάρθω... Χρήστος Τσουτσουβής, Θα ξανάρθω... Μιχάλης Πρέκας, Θα ξανάρθω... Λάμπρος Φουντας.
5.
Κολλήγα γιος του παππού μου ο παππούς, κολλήγα γιος του παππού μου ο πατέρας κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός. Και μονάχα εγώ, του πατέρα μου γιος, έναν κλήρο είχα, λίγα στρέμματα βιος. Η δουλειά στα χωράφια σκληρή. Ντελικάτος εγώ, μα ξυπνός τα χωράφια χτυπάω στο σφυρί και στην πόλη ό,τι βγει, είμαι αστός. Τα λεφτά απ’ τα χωράφια μια αρχή, ένας γάμος ως προίκα καλός, μια χαρά πήγε το μαγαζί, είμαι πια ένας αστός σεβαστός. Κολλήγα γιος του παππού μου ο παππούς, κολλήγα γιος του παππού μου ο πατέρας κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός. Και μονάχα εγώ, του πατέρα μου γιος, είμαι πια ένας αστός, είμαι πια ένας αστός, είμαι πια ένας αστός, είμαι πια καθεστώς
6.
Πέντε του Αυγούστου πρωί εφορμούνε στρατά ιταλικά, στην Γκορίτσια μια γη μακρινή και όλοι νιώθουν οδύνη βαριά. Ίδιος χείμαρρος πέφτει η βροχή, σαν χαλάζι εχθρών τα πυρά, σε πεδιάδες, σε λόφους, βουνά, όσοι πεθαίναν λέγαν πνιχτά. Ώ! Γκορίτσια είσαι καταραμένη σε όσες συνείδηση έχουν καρδιές, η αναχώρηση επώδυνη ήταν και πολλοί δεν γυρίσαν ποτέ. Ώ! Δειλοί ενώ εσείς κοιμάστε με συζύγους σε κλίνη απαλή, τις ζωές μας χλευάζετε θα 'ναι τιμωρία του πολέμου η διδαχή. Αποκαλείτε πεδίο τιμής μια γη που 'ναι απ' τα σύνορα πέρα, σας λεν φονιάδες όσοι πέσαν εδώ, καταραμένοι να 'στε όλοι εσείς. Αγαπημένη δεν με ακούς, με το όνομά σου φεύγω στην καρδιά και τους σιμά μου ορμηνεύω συντρόφους, τα παιδιά να προσέχουν για μας. Ώ! Προδότες εσείς βαθμοφόροι που την μάχη θέλατε αυτή, της σάρκας είστε προς πώληση οι γδάρτες, της νεολαίας είστε η καταστροφή. Ώ! Γκορίτσια είσαι καταραμένη σε όσες συνείδηση έχουν καρδιές, η αναχώρηση επώδυνη ήταν και πολλοί δεν γυρίσαν ποτέ.
7.
Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη και μια βραδιά σαν τα θεριά σε πήραν απ’ το σπίτι. Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να `ναι κι από αίμα. Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα, μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο. Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ’ τα κάγκελα, είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου. Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά είδα το μπόγια να περνά και το φονιά έκανα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό. Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά και πρέπει να σκεφτείς το φως σ’ έναν κάμπο με στάχυα, και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα, για να βρεις λίγο χώρο να απλώσεις τα πόδια σου. Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου, γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα, το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα, όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε. Νυν και αεί μες στη ζωή σε είχα αραξοβόλι μα μιαν αυγή στη μαύρη γη σε σώριασε το βόλι. Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά του `χανε δέσει στο λαιμό του μια θηλιά και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά. Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.
8.
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο σήμερα εσύ αύριο εγώ Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα Τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ. Που πάει να πει σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή... Βαστάω γερά, κρατάω καλά. Μες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο σήμερα εσύ αύριο εγώ Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα σήμερα εσύ αύριο εγώ Μες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό

about

Οι Βραδυφλεγείς: ανάφλεξη είμαστε ένα πολιτικό συγκρότημα από την Κέρκυρα. Ξεκινήσαμε να παίζουμε κάπου στα μέσα του 2014 με σκοπό να κάνουμε διασκευές πολιτικών τραγουδιών, κάτι που σύντομα εξελίχθηκε στο να γράφουμε τη δική μας μουσική πάνω στους αρχικούς στίχους, τους οποίους και έχουμε κρατήσει ως έχουν γιατί θεωρούμε πως ακόμα και αν φαίνονται σε κάποιον/α παρωχημένοι , αποτυπώνουν μια συνέχεια τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτικού τραγουδιού.

Θεωρούμε πως σε μία πολιτική μπάντα πρέπει τα μέλη της να έχουν και ανάλογη παρουσία.Όσοι συμμετέχουμε στο συγκρότημα έχουμε πολλάκις συναντηθεί σε κινηματικές διαδικασίες και συνελεύσεις, δρούμε μαζί πολιτικά και αυτό είναι που σε συνδυασμό με το αμιγώς πολιτικό των τραγουδιών, κάνει την μπάντα όχι απλά πολιτική, αλλά και στρατευμένη. Όχι θεωρώντας πως η μουσική (δημιουργία εν γένει) αρκεί ή θα φέρει την επανάσταση, αλλά είναι ένας ακόμα τρόπος για να πούμε πράγματα, είναι ένας ακόμα τρόπος για να υπάρχουμε. Συγχρόνως πρέπει να τονίσουμε πως το στρατευμένο δεν αναιρεί την ανάγκη της δημιουργίας, της έκφρασης.

Επιλέγουμε να παίζουμε χωρίς αντίτιμο καθώς θεωρούμε πως παρόλο που η διασκέδαση είναι "μερικό" και δεν είναι καν επαρκής πτυχή της δράσης μας, θέλουμε να συντελείται με κάποιους όρους και με νόημα. Επιλέγουμε να μην παίζουμε σε μαγαζιά, σε εκδηλώσεις κομματικών οργανώσεων, σε συναυλίες που αποσκοπούν στο προσωπικό κέρδος.

Αντίστοιχα δεν αποσκοπούμε και στο δικό μας κέρδος, και πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως όποιο αντίτιμο υπάρχει σε ότι κυκλοφορούμε (προς το παρόν t-shirt, στο μέλλον μάλλον και cd) θα διατίθεται για τα έξοδα της μπάντας (ηχογράφηση, μεταφορικά έξοδα που δεν γίνεται να καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τους χώρους που μας καλούν, κτλ). Για επικοινωνία το e-mail μας ειναι vradiflegeis_anafleksi@outlook.com .

credits

released June 20, 2017

Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Λυχνία.
(www.facebook.com/LychniaTubeStudio/?ref=br_rs)

Ηχοληψία, Μίξη: Δήμος Μακρής, Κλεομένης Ευαγγελόπουλος.

Mastering: Κλεομένης Ευαγγελόπουλος.

Παραγωγή: Βραδυφλεγείς: ανάφλεξη.

Artwork: Raum art (www.facebook.com/raumgraphics/?ref=br_rs)


Ευχαριστούμε την Ιωάννα και τη Ράνια για το χρόνο τους, ακόμα κι αν τελικά δεν κατορθώθηκε να συμπεριλάβουμε τη δουλειά τους.

Τέλος, να ευχαριστήσουμε τους χώρους/συνελεύσεις που μας έχουν φιλοξενήσει, καθώς και τις μπάντες που έχουμε παίξει μαζί τους.

license

tags

about

Βραδυφλεγείς:Ανάφλεξη Greece

DIY
post-progresive-post punk
band from
Corfu,Greece

contact / help

Contact Βραδυφλεγείς:Ανάφλεξη

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Βραδυφλεγείς:Ανάφλεξη, you may also like: